παράτρητος

-ον, Α

1. τρυπημένος στα πλάγια, διάτρητος κατά τα πλάγια («αὐλοὶ παράτρητοι», Πολυδ.)

2. φρ. α) «παράτρητος αὐλίσκος» — μικρός σωλήνας, σύριγγα για ενέσεις φαρμάκων

β) «παράτρητος πόρος» — πόρος, οπή ανοιγμένη στα πλάγια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + -τρητος (< τρητός < τετραίνω «τρυπώ»), πρβλ. διάτρητος].